• Afscheid van de selectie (2): keeperstrainer Tom Thomas zwaait af

    30 jun 2020
  • Vandaag het tweede deel in de reeks van drie waarin wij afscheidnemende Martinianen belichten en interviewen. In deze editie spreken we met keeperstrainer Tommie Thomas. De geboren Amsterdammer trainde ruim 10 jaar de selectiekeepers, maar trekt nu de poorten van Stadion Overburg achter zich dicht. Afscheid van een ras-bourgondiër en markant persoon. Daar gaan we.

  • Paspoort

    Naam: Tommie Thomas

    Leeftijd:Om en nabij 52, kan ook iets ouder.

    Relatie: ja, met Esther

    Functie:Keeperstrainer

    Martiniaan sinds:vanaf seizoen 2006 als keeperstrainer, daarvoor als leider van mijn zoon Angelo            

    Vorige club(s): Blauw Wit, DWS, ZSGO en P&T. 

  • Tom Thomas -keeperstrainer der Martinianen- trekt de deur achter zich dicht. Verlaat Stadion Overburg na een kleine 20 jaar. Tom. Het is een markante verschijning als je hem op de trainingsvelden aan het werk ziet en hoort. Stevig gebouwd (spieren naar eigen zeggen), niet al te lang en een soort waggel in zijn loopje. Beetje breed lopen. Tom is aanwezig en kneed met duizelingwekkend enthousiasme zijn keepers –van jong tot oud- van niets tot iets. Tom was daarin divers. Maatwerkaanpak zeg maar. Gij die er niks van konden kregen makkelijke balletjes, een kroel door het haar en bovenal plezier in het spelletje aangeleerd van Tom. Talenten en geboren keepers kwamen er minder begenadigd vanaf en kregen soms keiharde training, waarin conditie, mentaliteit en durf menigmaal aan bod kwamen. Een divers en intens programma putte de keepers een uur lang uit, doch spraken ze allemaal louter lovende woorden over de werkwijze van de geboren Amsterdammer. De robuuste Mokumer keepte zelf in een grijs verleden overigens op behoorlijk niveau. Jarenlang verdedigde hij het doel van vv Spartaan, destijds hoofdklasser, het hoogste amateurniveau in den landen. Daarnaast speelde hij voor Blauw Wit Amsterdam en zocht hij het voetbalavontuur op in Engeland, bij 2nd division club Luton Town. Daar speelde Tom semi-profvoetbal en verdiende de kost bij door te werken in een lokale pub. Bij Luton verdiende Tom een 700 pounds per maand, destijds een flink bedrag voor een keeper in de lagere divisie, en verkreeg hij kost en inwoning op het Britse eiland. Echter had Tom last van heimwee, waardoor hij vaak terugvloog en het avontuur te vroeg eindigde. Later, als de keepershandschoenen in de wilgen hangen, kiest Tom voor het trainersvak en heeft hij onder andere de keepers van Blauw Wit, DWS, ZSGO en P&T onder zijn hoede, voordat hij naar Sporting Martinus vertrekt, alwaar zijn zoon Angelo (ook een keeper uiteraard) in de jeugd gaat voetballen.

    En vanaf dat moment leert Sporting Martinus kennis maken met Tommie Thomas en zijn zonen Angelo, Diégo en Giorgio, die alle drie verdienstelijk voor onze club uitkwamen.

    Tom deed mij destijds -en stiekem nog steeds- een beetje denken aan Meneer Storm, het typetje uit de VPRO-serie Jiskefet’s ‘Debiteuren crediteuren’. Qua kapsel, qua allure, qua uitstraling en postuur en waar ik altijd om moest en moet lachen. Soms (terecht) kritisch, vaak met humor. Tom is namelijk wel in voor een gebbetje. Aan de bar –met maatje Mark- en liefst dicht bij de keuken. Honderden foto’s vullen mijn fotobestand met kiekjes van Tom met dan weer een worst in zijn handen en dan weer een kroket. Op alle foto’s een gulle lach, op een enkele een middelvinger. Dat was ook Tom. Lekker ouwehoeren na gedane arbeid, liefst met een knabbeltje in de hand. En zo hoort het ook bij onze club.

    Tom verteld u waarom hij ons gaat verlaten, hoe hij terugkijkt op zijn tijd als selectietrainer en hoe de toekomst eruit gaat zien. Of laat hij ons daarover nog even in ongewisse? We nemen u mee in vraag en antwoord. Daar gaan we.

  • Beste Tom, lang verwacht, eindelijk gekomen; het afscheidsinterview! Vertel eens, na 14 jaar in dienst als keeperstrainer van de Martiniaanse selectie en alle jeugd, trek je na dit seizoen de deur achter je dicht. Neem ons eens mee in die keuze.

    ‘’Ik heb besloten om te stoppen, omdat ik mij niet voor de volle 100 % kan vinden in de nieuwe structuur en het huidige beleid. Het past niet bij mij als persoon. Ik was meer vrijheid gewend in mijn werk als keeperstrainer en dat werd de laatste twee seizoenen wat ingeperkt. Dat is niks ten nadelen van de gekozen koers die de club heeft uitgestippeld, maar het past niet bij mijn denk- en werkwijze. Het was na veertien jaar gewoon tijd om te gaan.’’

    Tom, de keuze om eens elders te gaan kijken lag al langer in jouw gedachten. Heb je desondanks overwogen om komend seizoen te blijven?

    ‘’Nee, mede omdat er ook een andere interessante optie op mijn pad kwam….’’

    Tom, vertel eens verder, welke club hengelde dit jaar naar jouw diensten?

    ‘’Ik kan daar nog niks over zeggen, behalve dat het rond is…’’

    Tom, in loop der jaren kwamen onder jouw hoede vele keepers voorbij. Noem nog eens wat knullen die jij naar perfectie deed afleveren aan de poorten van het eerste elftal.

    ‘’Om er slechts een paar te noemen; Cor Bischop, Sander van der Velden, Patrick Gerlof, Steven de Heeten, Elo Boschma, Niels Wuthrich na natuurlijk mijn zoon Angelo Thomas zijn enkele grote namen die ik onder mijn hoede heb mogen hebben en binnen de selectie van grote waarde zijn geweest tijdens hun periode onder de lat.’’

    Als je zo al die namen de revue laat passeren, wie was daarin toch wel uitzonderlijk qua kwaliteiten? Dat je denkt: ‘’Zo, da’s me een goede keeper!’

    ‘’Dat zijn zonder meer Patrick en Steven. Omdat het beide hele goeie keepers waren, goed om mee te werken en qua persoon ook heel prettig. Maar dat waren al mijn keepers hoor, prettig om mee te werken!’’

    Tom, keepers kwamen en gingen, net zoals vele hoofdtrainers. Op welke periode onder welke trainer kijk jij met een gulle glimlach terug en waarom?

    ‘’Dat is voor mij de periodes onder Jannis van der Lijcke en Ron Gerlof. Jannis is van mijn generatie, die ken ik al sinds dat we als speler tegen over elkaar stonden. We lagen op dezelfde lijn zonder veel woorden gebruiken. Een blik was genoeg. Of een sneer. Maar altijd open en eerlijk. Ron ken ik al sinds hij trainer van de A-junioren is. Hij is gewoon een goede trainer, heel simpel. In de omgang hebben we het samen perfect gehad. Wist wat hij wilde, gewoon doen en we voelden elkaar moeiteloos aan.’’

  • Tom, even wat minder serieus. Waarom zegt iedereen altijd dat keepers een kronkel hebben? Dat ze niet helemaal goed zijn en daarom onder de lat gaan staan?

    ‘’keepers….welk goed nadenkend mens duikt voor iemand zijn voeten die met 22 kilometer per uur aan komt rennen met een bal die 80 km per uur kan schieten? Wie bedenkt dat? Dat is het steekje wat je los moet hebben als je keeper wilt zijn. Moed en onbevreesd! Ik ben zelf ook altijd zo geweest…dus ik weet waar ik over praat.

    Herken je dan veel van jezelf dan in een keeper?

    ‘’Ik probeer veel van mijzelf in een keeper te leggen; mijn kwaliteiten in een keeper te stoppen. Moed en onbevreesd!’’

    Tom, in al die jaren dat wij verslag maken van alles rondom het eerste elftal, kwam jij daarin ook vaak voorbij. Ten tijden van de martinianen-website, zagen wij jou wekelijks met een broodje klef bij de keuken of glaasje nat aan een bar staan. Wat heeft deze beeldvorming met je gedaan en hoe heb je dit ervaren?

    ‘’Zoals een Thomas is: Bourgondisch! Ik vond het meestal wel leuk om terug te zien en te lezen. Iedereen vindt het toch leuk als ie in beeld komt? En dat het vaak met een broodje was, shit happens! We hadden dan ook een goed oplettende reporter. Ik kon er wel van genieten!’’

    Tom, we hebben een beetje teruggekeken en kijken natuurlijk ook vooruit. Wat ga je doen komend seizoen en waar zal dit zijn?

    ‘’Ik ga naar een andere club. De naam hou ik nog even voor me, maar het is al rond in ieder geval. Daarnaast zijn er gesprekken met Martinus over  het trainen van de woensdagmiddag jeugd, in de leeftijd van 6, 7 en misschien 8. Dat zou leuk zijn om te doen, ik vind het leuk om met die kleintjes te werken. Maar hier is nog geen besluit over genomen, we zijn nog in gesprek en wachten het af!’’

    Tom, de laatste jaren zie je dat ‘Martiniaanse meubilair’ langzaam aan plaatst maakt voor ‘nieuw interieur’. Dat is niet altijd een voordeel of iets om naar uit te kijken. Gaan wij jou nog wel zien rondom stadion Overburg tijdens de wedstrijden van 1, tijdens de nieuwjaarsborrel of gewoon, met een fijn belegd broodje ergens langs de lijn van een lager elftal?

    ‘’Haha, dat zou zomaar kunnen, maar als je me ziet is het met een broodje bal gehakt in ieder geval…!’’

    Als je later aan je kleinkinderen verteld over Sporting Martinus, wat vertel je hen dan en hoe kijk je hier op terug?

    ‘’Het is een nette vereniging waar ik met veel plezier hebt gewerkt en ook vrienden heb gemaakt. Ik heb mooie tijden meegemaakt op Overburg.’’

    Sportieve hoogtepunten, som ze eens op voor de achterban die aan je lippen hangt…

    ‘’Kampioenschappen die ik mede mee heb mogen maken uiteraard! Daar vierde ik met mijn keepers en het team mee! Dat zijn echt hoogtepunten en kijk ik met plezier op terug.’’

     Dieptepunten waren er ook, toe maar, vertel het ons….

    ‘’Absoluut de beenbreuk Laurens van de Riet en het niet slagen van Steven den Heeten bij AZ. Dat heb ik altijd zonde gevonden. Ik had hem daar misschien anders moeten instrueren, voorbereiden wat het betekend om te gaan spelen bij een BVO. Maar stiekem ook dolblij dat hij weer terug kwam.’’

  • Tom, even de onmisbare schoolkrantvraag: wat vindt je het mooiste aan Sporting Martinus en wat het minst leuke?

    ‘’Mooiste: het complex, de ligging, midden in een woonwijk, bomen eromheen. En natuurlijk de mensen waar ik de afgelopen jaren een heel goede band mee heb opgebouwd. Schitterend. Minpunten kan ik niet direct bedenken.’’

    Tom, ik wil je bedanken. Vast ook voor je sportieve bijdrage binnen de club, maar daar heb ik geen zicht op. Ik bedankt je voor je humor, je praatjes, het dollen en soms het klagen. Het ga je goed en tot snel!

    ‘’Ik heb met plezier altijd de keepers getraind en fijne mensen ontmoet, die blijven mij altijd dierbaar. Dank jullie wel, met vriendelijke sportgroet, Tommie Thomas.’’

    Oud-doelmannen Steven den Heeten, Elo Boschma en Niels Wuthrich hebben allen fijn met Tom samengewerkt en willen Tom nog even wat in het oor smoezen.

    Steven den Heeten:

    ‘’Tom, na jaren van speculatie dan toch het vertrek. Bedankt voor alle keepersoorlogen, carrouselletjes, flippers en andere spelletje die je elke dinsdag voor mij in petto had. Jouw trainingen en steun rondom het voetbal zijn altijd van grote waarde geweest voor mij. Ik wil je hier dan ook super voor bedanken! Succes met je nieuwe uitdaging en tot snel!’ 

    Niels Wuthrich:

    ‘’Tom is een echt voetbalmens, die graag het onderste uit de kan wil halen bij zijn mensen. Hij staat in weer en wind zijn talenten te trainen en daarna ook nog een uurtje de selectie. Tom is altijd recht door zee, verteld wat hij ervan vindt en wat beter kan. Ik heb 4 super jaren gehad met Tom en hij heeft mij daarin nog veel kunnen leren. Ik ben blij dat hij mijn trainer is geweest!’’

    Elo Boschma

    ‘’Tom is een eerlijke en oprechte man, die het beste met de jeugdkeepers voorhad en ze met zachte en harde hand goed wist te vormen en stimuleren voor het keepen. Neemt de tijd voor je als persoon en geeft advies over jouw ontwikkeling als keeper, wat niet altijd het beste is voor de club, maar wel voor jou als keeper. Tom, bedankt!’’

  • Met fraaie woorden van drie oud-keepers sluiten we het tweede afscheidsinterview binnen het drieluik af. Later deze week volgt het interview met Raymon Wismeijer. Wissie -laatste der Mohikanen- met immer in zijn kielzog De Enclave. Zijn verhaal, mis het niet!